Historie
Wyniki 1 do 50 z 53 » Tylko miniatury
| # | Miniatura | Opis | Link do |
|---|---|---|---|
| 1 |  | Dwory i Pałace Pogranicza - Towiany Posag Elżbiety i Anny Klary Pac. | |
| 2 |  | Wspomnienia Niebieskiego Mundurka Autor - Wiktor Gomulicki | |
| 3 |  | Odkrycia archeologów w Chełmie Odkrycie krypty, w której pochowany został Porfiriusz Skarbek - Ważyński. W krypcie znaleziono m.in. pierścień rodowy biskupa. "Jedyna w Polsce W podziemiach, które mają być udostępnione zwiedzającym, jest krypta biskupów unickich, m.in. Porfiriusza Skarbka-Ważyńskiego. - Biskup ten był bohaterem narodowym, jedynym biskupem unickim, który spotykał się z Tadeuszem Kościuszko. To on zwołał zebranie mieszczan i szlachty chełmskiej, organizował ruch poparcia dla Kościuszki i czynnie wspomagał powstanie kościuszkowskie - tłumaczy Stanisław Gołub. Ważyński zgodził się odprawić sto mszy w intencji ojczyzny. Wszystko upadło po rozbiorze Polski. Został aresztowany przez Austriaków. Zmarł w 1804 i został pochowany w podziemiach kościoła. Był wyjątkowym biskupem, który czynnie wsparł powstanie i zaangażował Kościół unicki do oporu przeciwko Rosjanom. W kryptach będzie można obejrzeć również funeralia, odkryte podczas badań, związane z pochówkami biskupów. - Zachowały się m.in. wyszukane srebrne uchwyty od trumny. Są też ozdobne klamry do butów, być może jedna z nich należy do biskupa Ważyńskiego, wyszywane mitry, złoty pierścień z sardonyksem i inne elementy strojów - zdradza archeolog. Krypta biskupów unickich zostanie odtworzona na podstawie dostępnej literatury. Po lewej stronie będą zaaranżowane i odtworzone dwa górne stopnie schodów, jeszcze z projektu Fontany, i pokazany filar cerkwi katedralnej Daniela Romanowicza, który został już odsłonięty i przebadany." Źródło: Super tydzień Chełmski | |
| 4 |  | "Perła Taboryszek" - historia kościółka w Taboryszkach Taboryszki to niewielka wieś w malowniczej części Litwy, gdzie Polacy stanowią większość. Prawie 80 procent mieszkańców to Polacy. 10 procent stanowią Litwini, pozostała część mieszkańców to Rosjanie i Białorusini. Przyjechać tu warto z kilku powodów: są tu pozostałości dworów, wspaniałe krajobrazy, zanurzoną w przeszłości polskość, ślady malarki Anny Krepsztul, a przede wszystkim najstarszy na Litwie drewniany kościółek sprzed kilku stuleci. Swoją posługę kapłańską zaczynał tu błogosławiony ksiądz Michał Sopoćko w 1914 roku. Kościół wybudowano w 1770 roku, był fundacją dla karmelitów podpisaną przez Michała Skarbek- Ważyńskiego. Ród Ważyńskich pamiętany jest w Taboryszkach, a w samym kościele mnóstwo jest śladów dawnych właścicieli. Kościół, choć stary, nigdy nie był badany przez historyków i archeologów. Jest w nim mnóstwo „skarbów” do opisania i opowiedzenia. I ślady karmelitów bosych. Opowiada o nim obecny proboszcz, ks. Waldemar Uluczkiewicz oraz mieszkańcy. | |
| 5 |  | Baboszewo Kilka słów o historii gminy | |
| 6 |  | Ciekawe ogłoszenie :) Michajło Pryćkow ogłasza ”...uciekła mi tamtego tygodnia żona, blondynka, pyskata, z wybitym u dołu zębem...” | |
| 7 |  | Cis henrykowski
Najstarsze drzewo w Polsce i najprawdopodobniej w Europie Środkowej. | |
| 8 |  | Cmentarz choleryczny w Płocku | |
| 9 |  | Dawny kościół w Subotnikach Dawny subotnicki kościół. W przybudowanej, murowanej kapliczce pochowany został Jakób Umiastowski z żoną Anną z Puzynów i z bratem Tomaszem Umiastowskim | |
| 10 | | Doktor Frank Kowalewski Beck Wspomnienie | |
| 11 | | Doktor Kajetan Piotr Celestyn Kowalewski Życiorys | |
| 12 |  | Fryderyk Chopin we wspomnieniach. "Wspomnienia Pośmiertne - rok 1849". Autor: Ks. Jan Koźmian. | |
| 13 |  | Historia Radziwia Dawnej wieś Radziwie. W 1923 roku została przyłączona do Płocka. Źródło: http://www.tmr.plo.pl/tmr_pliki/historia/tmr_h.html | |
| 14 |  | Jeleśnia Historia Kościółka jeleśniańskiego oraz "Boże Męki" | |
| 15 |  | Kapliczka "Pięć Serc" - Tyrkszle Ciekawa legenda związana z budową kapliczki i rodziną Bartosza Ważyńskiego. | |
| 16 |  | Kiernów Historia Kiernowa - dawnej stolicy Litwy | |
| 17 |  | Kopiec Kościuszki Historia budowy Kopca Kościuszki | |
| 18 |  | Kowalewski Ewgraf - rosyjski inżynier i urzędnik polskiego pochodzenia. Był pierwszym geologiem, który zbadał doniecki basen węglowy w całości. Ukazał kolejność i skład warstw kamienno - węglowych, opisał warunki ich zalegania w ziemi i dokładnie poznał wszystkie bogactwa naturalne tego kraju. Ciekawy jest fakt, że Ewgraf Kowalewski pierwszy odkrył pokłady soli kamiennej w bachmuckim rejonie, co zostało naukowo stwierdzone dopiero pół wieku później. | |
| 19 |  | Kościół parafialny w Górze, powiat płocki. Parafia być może powstała już w XII w. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą z pierwszej połowy XV wieku. W 1571 r. staraniem Górskich wybudowano nową świątynię. W latach 1572-1578 proboszczem w Górze był ks. Jan Górski, sekretarz króla Zygmunta Augusta. Kolejny kościół wzniesiono w 1738 r. Konsekrował go w 1739 r. bp Marcin Załuski. Na początku XIX w. świątynia znajdowała się w złym stanie. Dlatego w 1839 r. wybudowano nową, obecnie istniejącą, staraniem Kołaczkowskich. Proboszczem wówczas był ks. Stanisław Osiecki. Ten kościół był restaurowany w 1894 r. i odnawiany po II wojnie światowej w roku 1955 oraz w latach 1965-1966. Spośród zabytków sztuki sakralnej w kościele w Górze na uwagę zasługują: chrzcielnica rokokowa z końca XVIII w., monstrancja barokowa z końca XVII w. oraz ornaty z XVIII i XIX w. Źródło:http://www.polskiekrajobrazy.pl | |
| 20 |  | Kościół w Taboryszkach W dokumencie znajdziesz: Opisanie Kościoła, ołtarze, obligacye duchowne, sprzęty kościelne, srebra, dzwonnica, cyna kościelna i ołtarza bractwa. Opisanie Klasztoru, sprzęt klasztorny,miedź, bydło rogate, konie, świnie, ptactwo. Służby klasztorne z imienia i nazwiska. Zabudowania klasztorne. Finanse kościelne i klasztorne. Akta parafialne. Osoby duchowne z imienia i nazwiska. Opisanie biblioteki i kaplicy. Opisanie parafii, dworów, wsi i ludności. Opisanie dokumentów funduszowych. | |
| 21 |  | Niedźwiedź Wojtek - polski żołnierz. Piękna i wzruszająca historia. ...Niedźwiedź Wojtek, syryjski niedźwiedź brunatny, został adoptowany przez żołnierzy 22 Kompanii Zaopatrywania Artylerii w 2 Korpusie Polskim, dowodzonym przez gen. Andersa. Niedźwiedź brał udział w bitwie pod Monte Cassino i przeszedł cały szlak bojowy z polskimi żołnierzami z Iranu przez Irak, Syrię, Palestynę, Egipt do Włoch i Szkocji..." | |
| 22 | | Opat Benedykt Lenartowicz Życiorys | |
| 23 |  | Poczta W USA, w 1913 roku wysyłanie dzieci było legalne. Ze znaczkiem przyczepionym do ubrania, dzieci, w towarzystwie przewoźnika, jechały pociągiem do miejsca przeznaczenia. Jedna z gazet podaje, że wysłanie córki do dziadków kosztowało 53 centy. Informacje i zdjęcia, które krążyły po kraju mówią, że trwało to krótko, ponieważ zdelegalizowano wysyłanie dzieci tak jak listu. | |
| 24 |  | Raciąż - Kościół Wybudowany w 1729 kościół był drewniany i jednonawowy. Miał długość 45 łokci i 20 łokci szerokości, czyli według dzisiejszego systemu miar (22,5 m x 10 m). Obity był po bokach tarcicą. Miał dwuspadowy dach krytym gontem i z małą wieżyczką. W kościele było 8 ołtarzy: wielki z obrazem Św. Wojciecha i figurą Matki Boskiej Wniebowziętej otoczonej aniołami oraz siedem ołtarzy bocznych poświęconych Św. Franciszkowi Ksaweremu, Św. Rochowi, NMP Różańcowej, Św. Antoniemu, Trzem Królom, Św. Annie, Matce Bożej Bolesnej. W górnych kondygnacjach nastaw tych ołtarzy były figury i obrazy Św. Anny, Najświętszej Maryi Panny, Św. Agnieszki, Św. Barbary, Św. Jakuba Mniejszego Apostoła, Św. Mikołaja, Św. Kazimierza. Kościół ten przetrwał aż do budowy obecnie stojącej - murowanej - świątyni. Źródło:http://www.parafia-raciaz.pl | |
| 25 |  | Rogotwórsk Historia Rogotwórska. Również linki, odsyłajace do ciekawych, uzupełniających informacji. | |
| 26 |  | Rościszewska Marcelina Śliczna zakochana Polka. Prawdziwe życie Marceliny | |
| 27 |  | Sikórz - Kościół Historia kościoła oraz link prowadzący do unikatowych zdjęć oraz wielu ciekawych informacji. | |
| 28 |  | Sikórz i dwór Piwnickich Sikórz położony jest na Pojezierzu Dobrzyńskim nad Skrwą Prawą, ok. 15 km na płn.-wsch. od Płocka. Ostatnimi właścicielami Sikorza przed II wojną światową byli Piwniccy. W okresie międzywojennym gościli oni we dworze w Sikorzu Tadeusza Dołęgę-Mostowicza, który tu właśnie napisał znaną powieść "Znachor". Był tu też Julian Tuwim. W dworze w Sikorzu powstał jego "Bal w operze". Piękno tej okolicy wywarło trwałe wrażenie na poecie. Kilkakrotnie wspominał Sikórz w rymach "Kwiatów polskich". Na wakacje przyjeżdżali tu też Antoni Słonimski, Ludwik Hieronim Morstin, Kazimiera Iłłakowiczówna i Kazimierz Wierzyński. Sikórz i jego otoczenie inspirowały malarsko goszczących tu Jana Piotra Norblina czy braci Stanisława i Józefa Czajkowskich. Józef był znanym pejzażystą. Dwór klasycystyczny zbudował około 1850 r. Eugeniusz Piwnicki. Od dworu do neogotyckiego kościoła pw. św. Trójcy prowadzi zabytkowa aleja lipowo-kasztanowcowa. W czasie I wojny światowej dwór częściowo spłonął. Odbudowany utracił swoją stylowość. Około 1930 r. wybudowano oficyny dla licznie przybywających do Piwnickich gości. W czasie II wojny światowej we dworze siedzibę miała żandarmeria niemiecka. Po wojnie majątek rozparcelowano, a we dworze były biura i mieszkania pracowników PGR-u. W 1975 r. wybuchł pożar. Spaliła się część dachu, ale dwór szczęśliwie ocalał. Dwór otacza park założony w 1930 r. według projektu malarza Czajkowskiego w stylu krajobrazowym naturalistycznym. Część centralną zajmował dwór, do którego prowadziła reprezentacyjna aleja lipowo-kasztanowcowa od miejscowego kościoła neogotyckiego. Trzeba zaznaczyć, że wcześniejszy właściciel tego majątku Franciszek Ksawery Zboiński ufundował drogę krzyżową, która stała w miejscu powyższej alei od 1791 r. do 1941 r. W czasie II wojny światowej Niemcy rozebrali drogę krzyżową. Od dworu do folwarku prowadziła druga aleja wysadzana klonami. Wewnątrz obu alei zaplanowano dywan kwietny. W pozostałej części parku nieregularnie rozmieszczano klomby w wyszukanych formach. Rosły w nich różne kwiaty importowane przez hrabinę. Pomiędzy nimi biegły alejki z bukszpanem, ligustrem, klematisem czy karaganą. W części północno-wschodniej majątku był kort tenisowy otoczony żywopłotem z karagany. Skarpa w części porośnięta była drzewami owocowymi. Na jej tarasach rosły brzoskwinie i morele. Cały teren, z wyjątkiem graniczącego lasu, otoczony był parkanem. Dziś nie ma klombów kwiatowych, są trawniki. Nie ma kortu jest stacja paliw. Skarpa jest nieużytkowana, porastają ją samosiejki. Nie zachowało się ogrodzenie z bramą. Zachowały się obie aleje. Aleję lipowo-kasztanowcową porastają 44 lipy i 14 kasztanowców, które są pomnikami przyrody. Zachowała się główna bryła dworu. Oficyny, gdzie gościli znakomici polscy literaci i malarze zostały sprzedane i stanowią osobną posesję. Wielu Polaków zna plenery Sikorza, które występują w przedwojennej wersji filmowej "Znachora". W XIX w. mieszkał w Sikorzu Gustaw Zieliński (1809-1881) powstaniec i poeta, zbieracz książek. Zgromadził ich ponad 25 tys. tomów. Jego syn Józef podarował księgozbiór ojca Towarzystwu Naukowemu Płockiemu i tak powstała Biblioteka Zielińskich w Płocku. Nazwa Sikórz pochodzi od szumiącej wody tj. sikory rzeki Skrwy, albo od sikorek, które miały tu swoje siedlisko. Źródło: Piesze znakowane szlaki turystyczne okolic Płocka. Przewodnik turystyczny Źródło: Szlaki Turystyczne Mazowsza. Piwniccy Źródło: Historia Gminy Krzemieniewo  Eugenia Morawska urodziła się 14.06.1892 r. w Oporowie (obecnie powiat leszczyński) jako środkowa z trzech córek Ignacego i Julietty z hr. Łubieńskich (których czwartym dzieckiem był syn Witold – 3 lata młodszy od Eugenii). W dniu poprzedzającym wybuch I wojny światowej, to jest 27.07.1914 r. poślubiła w Poznaniu o rok od siebie starszego Stanisława Piwnickiego, właściciela Sikorza koło Płocka. Młodzi małżonkowie zamieszkali w pamiętającym jeszcze XVIII wiek starym dworze w męża dziedzicznym Sikorzu. Wojenne losy młodych Piwnickich nie są znane, wiadomo jedynie, że wskutek działań zbrojnych zniszczeniu uległ stary dwór w Sikorzu. W roku zakończenia wojny urodziła się pierwsza ich córka – Lili Eliza*. W chwili nastania pokoju młodzi gospodarze przystąpili do odbudowy zniszczonego dworu. Stara rezydencja uzyskała nową piętrową część, skomponowaną w stylu rodzącego się właśnie stylu art déco**. W 1921 r. urodziła się druga córka – Katarzyna***. W dwudziestoleciu międzywojennym dwór w Sikorzu skupiał pod swoim dachem elitę umysłową i świat artystyczny stolicy. Początkowo byli to malarze (Konrad Krzyżanowski, Józef i Stanisław Czajkowscy, Stefan Norblin), a w drugiej dekadzie międzywojnia obok malarzy w Sikorze bywali również literaci, często ci największego formatu (Julian Tuwim, Tadeusz Dołęga-Mostowicz***, Ludwik Hieronim Morstin, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński, Jan Lechoń). Piękno i atmosferę Sikorza szczególnie cenił Tuwim, który m.in. wspomina „kwietnik w Sikorzu” w napisanych już na emigracji „Kwiatach polskich”. Wybuch II wojny światowej w jednej chwili położył się cieniem na losach wszystkich mieszkańców i bywalców dworu w Sikorzu, który z dnia na dzień stracił status swoistego azylu dla artystów. Już na początku okupacji majątek zajęli Niemcy, a rodzina Piwnickich zmuszona została do opuszczenia rodzinnej posiadłości. Na czas wojennej zawieruchy osiedlili się w Warszawie, gdzie całej rodzinie szczęśliwie udało się przeżyć wojnę. Po jej zakończeniu majątek w Sikorzu skonfiskowany został przez władze PRL, a Stanisław i Eugenia Piwniccy ostatecznie zamieszkali w Poznaniu. Ich córki wyszedłszy za mąż, rozpoczęły życie na własny rachunek w nowej powojennej rzeczywistości. Eugenia z Morawskich Piwnicka zmarła w dniu 04.04.1957 w Poznaniu. Jej mąż Stanisław Piwnicki zmarł 5 lat później, tj. 20.07.1962 r. Podczas opracowywania niniejszego biogramu nie udało się ustalić miejsc ich spoczynku. Przypisy: */ Lili Eliza Leibnitz-Piwnicka (1918-1981) w testamencie, spisanym na krótko przed wybuchem II wojny światowej przez nie będącego żonatym Witolda Dzierżykraj-Morawskiego, została uczyniona spadkobierczynią Oporowa. Brat Eugenii uczynił tak prawdopodobnie dla zrównoważenia znacznej pomocy materialnej uczynionej wcześniej siostrze Aleksandrze oraz w uznaniu faktu, że Eugenia przyjęła pod swój dach i opiekowała się ich babką macierzystą, Jadwigą Łubieńską, w ostatnich latach jej życia. **/ Dwór ten dotrwał do współczesnych czasów, a jego stan w 1959 r. przedstawia poniższe zdjęcie.  W tym dworze spędziła ostatnie lata życia, przybyła tu z Oporowa, Jadwiga Łubieńska – babka macierzysta Eugenii. Dwór ten i okoliczne plenery zostały uwiecznione na taśmie celuloidowej w 1938 roku, gdyż z inspiracji Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, w tym właśnie roku miejscem realizacji filmowej wersji jego powieści „Profesor Wilczur” był Sikórz. ***/ Tadeusz Dołęga-Mostowicz był podobno bez pamięci zakochany w młodszej z panien Piwnickich – Katarzynie. To ona stanowiła prototyp głównej bohaterki pisanych w Sikorzu „Trzech serc”. Mimo młodego wieku Katarzyny i nieprzychylnego stosunku jej rodziców do takiego mariażu, autor „Znachora” zaplanował zaręczyny na jesień 1939 r., kiedy Katarzyna miała ukończyć 18 lat. Plany te przekreślił wybuch wojny i śmierć pisarza w pierwszych jej dniach. Źródła: 1. Marcin Skowroński, „Artyści w Sikorzu”, /w:/ „Nasze Korzenie”, nr 5/2013, (str. 57-60) 2. Sławomir Leitgeber, „Morawscy herbu Nałęcz I – 600 lat dziejów rodziny”, Wydawnictwo PANOPTIKOS, Poznań, 1997 (str. 173) __________________________ Dla www.krzemieniewo.net opracował: Leonard Dwornik | |
| 29 | | Skirgiełło Jacewicz Karol Życiorys | |
| 30 |  | Społeczność powiatu płockiego w walce o język polski w okresie rewolucji 1905 – 1907 roku Walka młodzieży polskiej o wprowadzenia języka ojczystego do szkół, urzędów i instytucji w powiecie płockim i sierpeckim. |
|
| 31 |  | Detale ukryte ponieważ przynajmniej jedna żyjąca osoba jest związana z tą informacją. - Dostępne po zarejestrowaniu. |
|
| 32 |  | Zabytkowy kościół w Drobinie. Autor: Radosław Sobik (www.radoslawsobik.pl/wirtualny_drobin.html) Kolejna porcja panoram sferycznych. Tym razem chciałbym zaprosić do Drobina (woj. mazowieckie) a dokładnie do wnętrza kościoła pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika. Witualna wycieczka Oglądaj - piękna panorama sferyczna Parafia powstała w XIII lub na początku XIV w. Z 1333 r. pochodzi pierwsza wzmianka źródłowa o Hermanie, kanoniku płockim i plebanie drobińskim. 1410 miejsce postoju wojsk Władysława Jagiełły w drodze pod Grunwald. Gotycki kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa z II połowy XV w a dokładnie prezentowany w wirtualne wycieczce murowany kościół wybudowano z fundacji Ninogniewa I Kryskiego, wojewody płockiego na początku drugiej połowy XV w. Ukończono ją po 1477 r. staraniem Ninogniewa II Kryskiego, późniejszego wojewody płockiego. W 1536 r. w wyniku pożaru kościół uległ zniszczeniu. Odbudowany został staraniem Pawła Kryskiego przed 1543 r. We wnętrzu na uwagę zasługują: chrzcielnica barokowa z pierwszej połowy XVIII w., a także dwa monumentalne nagrobki umieszczone w prezbiterium: nagrobek Pawła, Anny i Wojciecha Kryskich, wykonany w latach 1572-1576 oraz nagrobek Stanisława, Małgorzaty i Piotra Kryskich, wykonany w latach 1609-1613. Te znakomite późnorenesansowe nagrobki Kryskich zaprojektował i wykonał warsztat pińczowski Santi Gucci Fiorentino 1572-1576, nawiązujące do grobowców Medyceuszy w kościele San Lorenzo we Florencji. | |
| 33 | | Zesłanie na Syberię Porfirego Ważyńskiego | |
| 34 |  | Ćwierciakiewiczowa Lucyna Lucyna Ćwierciakiewiczowa we wspomnieniach Józefa Galewskiego | |
| 35 |  | Bitwa pod Murowaną Oszmianką | |
| 36 |  | Ciekawostka Malicki Józef | |
| 37 |  | Eliksir na długowieczność | |
| 38 |  | Historia Legionowa Historia miasta. Wiele ciekawych linków m.in.: najdłuższy w Europie patriotyczny mural upamiętniający 100 najważniejszych bitew w historii Polski, Legionowskie Zakłady Balonowe. | |
| 39 | | IPN odnalazł na Litwie szczątki legendarnego bohatera - Wojciecha Stypuły ps. Bartek | |
| 40 | | Korzybski Tadeusz Wacław Lekarz, działacz społeczny, osoba wielce zasłużona dla miasta Mławy i nie tylko. | |
| 41 |  | Kościół pw. Matki Boskiej Loretańskiej Oglądaj "NAJDZIWNIEJSZY KOŚCIÓŁ W WARSZAWIE - MB LORETAŃSKIEJ" |
|
| 42 |  | Legaciszki
| |
| 43 | | Potocki Alfred Antoni - ostatni ordynat łańcucki. | |
| 44 | | Potocki Maurycy Stanisław - ostatni właściciel Jabłonny | |
| 45 | | Płoska - Łoś Irena - wspomnienia | |
| 46 |  | Skarbek Ważyński Porfiriusz Cerkiew św. Mikołaja we Włodzimierzu Wołyńskim – prawosławna cerkiew parafialna we Włodzimierzu Wołyńskim; należy do dekanatu włodzimiersko-wołyńskiego eparchii włodzimiersko-wołyńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Obiekt został wzniesiony w 1780 jako prywatna fundacja unickiego biskupa Porfiriusza Skarbka-Ważyńskiego. Budynek był barokową kaplicą unicką pod wezwaniem błogosławionego Jozafata Kuncewicza, o typowym dla mniejszych cerkwi swojej epoki planie z przedsionkiem, nawą i pomieszczeniem ołtarzowym, bez kopuł, z wolno stojącą dzwonnicą. Już dwadzieścia lat później obiekt został przekazany Kościołowi prawosławnemu i ponownie poświęcony, otrzymując wezwaniem św. Mikołaja. W 1910 obiekt pełnił funkcje kaplicy cmentarnej, po czym (po 1914) stał się cerkwią parafialną. | |
| 47 |  | Szaltuny, dawniej Leszczyniaki, obecnie Lazdynai Źródło cyt "...Jego mama, wieloletnia polonistka tej samej Szkoły Płacieniskiej, dla której oboje z mężem oddali 79 lat życia, pochodzi z Wilna. Rodzinna ziemia mamy to obecne wileńskie Lazdynai, chociaż jak za chwilę się dowiem, te tak dawniej nazywane Leszczyniaki — to dawniejsze wioseczki: Ragutczyzna, Górne Szałtuny, tu była też Szeszkinia niemająca nic wspólnego z dzielnicą leżącą nieopodal drogi wiłkomierskiej. | |
| 48 |  | Taboryszki. Dwór Skarbek Ważyńskich dzisiaj i dawniej |
|
| 49 | | Taboryszki. Dwór Skarbek Ważyńskich dzisiaj i dawniej | |
| 50 |  | Twer - Rosja. Siedziba NKWD Wiosną 1940 NKWD wymordowało w swojej siedzibie w Twerze około 6300 polskich funkcjonariuszy Policji Państwowej, Korpusu Ochrony Pogranicza, Straży Więziennej, żołnierzy Żandarmerii Wojskowej i innych więźniów z obozu w Ostaszkowie, następnie pogrzebanych w zbiorowych mogiłach nieopodal miejscowości Miednoje. W Miednoje spoczywa 169 funkcjonariuszy, którzy służyli na terenie XII Okręgu Policji Państwowej (Pomorskiego) z siedzibą w Toruniu w okresie dwudziestolecia międzywojennego. |