Historie
» Pokaż wszystko «Przegl. «1 ... 50 51 52 53 54 55 56 57 58 ... 100» Dalej» » Pokaz slajdów
Historia Rodziny Ważyńskich
Wiadomości zaczerpnięte z "Herbarza Mazowieckiego" autorstwa prof. Jerzego Łempickiego + uzupełnienia.
Wiadomości o rodzinie Ważyńskich herbu Abdank
Dwa główne źródła, w których czytamy najdawniejsze wiadomości o rodzinie Ważyńskich, to: "Herbarz szlachty powiatu sierpeckiego" profesora Jerzego Łempickiego, oraz „Powiat Oszmiański” autorstwa Czesława Jankowskiego. Wiadomości zawarte w obu pracach, pozwoliły ustalić wspólnego przodka rodu – Jana Ważyńskiego zwanego „Skóra”.
Błędne informacje zostały przekreślone i uaktualnione informacjami zdobytymi w Archiwach Państwowych oraz zaczerpniętymi z Genealodzy.pl i Szukaj w Archiwach.
Objaśnienia do tekstu:
- pokwitował z długu... - pokwitowanie spłaty długu.
- wprowadzony do... - otrzymał od niewypłacalnego dłużnika należność w innej formie, np. jego ziemię lub inne dobra.
- zeznał dług... – zabezpieczenie długu pod określony zastaw, np. pod hipotekę.
oraz
Wiadomości o rodzinie Ważyńskich
zaczerpnięte z "Herbarza Mazowieckiego" autorstwa prof. Jerzego Łempickiego + uzupełnienia.
1. Pochodzenie rodziny
Wiadomości dotyczące rodziny Ważyńskich pochodzą dopiero z początku XVII wieku. Ważyn składał się wtedy z 2 osad – Ważyna Kmiecego i Ważyna – Skóry. Obie te osady były osadzone kmieciami, jednak Ważyno – Skóry już wtedy składało się z kilku działów. Przydomek Skóra wskazuje, że dziedzice noszący ten przydomek należeli do rodu Adwańców. Nie wiadomo jednak, czy również inni Ważyńscy pochodzili z tego rodu.
2. Linia A -Ważyńscy z przydomkiem Skóra
A. Ważyński N. Zmarł przed 1531rokiem. Pozostawił synów: A1. Tybora, A2. Mikołaja i A3. Jana.
A1. Tybur vel Tyburcy. W 1536 roku Tybura i Mikołaja pokwitował ich brat Jan z wadium na Białoskórach, zapisanego przez braci Nieksińskich.
A2. Mikołaj. W 1536 roku Mikołaja i Tybora pokwitował ich brat Jan z wadium na Białoskórach, zapisanego przez braci Nieksińskich.
A3. Jan. Nosił przydomek Skóra. Występował w 1531 roku. W 1535 roku Janowi zastawił Jan Białyszewski, syn Stefana, 1 łan w Białyszewie, wraz z kmieciem Janem zwanym Sołtys. W 1536 roku Jan wprowadzony został do Ważyna i Kęsic – części Mikołaja Soroki z Kęsic. W 1536 roku Jan pokwitował braci z wadium na Białoskórach, zapisanego im przez braci Nieksińskich. W tym samym roku Jan pokwitował z długu na Kęsicach Mikołaja Sorokę z synami, którzy zastawili mu części w Ważynie. Jan zmarł przed 1548 rokiem. Pozostawił wdowę Dorotę
A31. Jakub. W 1548 roku, wraz z braćmi, procesował się z Janem i Jakubem Szurkami z Kęsic. W 1549 roku bracia wprowadzeni zostali do lasów Jana Białyszewskiego z Białyszewa. W 1554 roku bracia dokonali podziału dóbr w Ważynie i Kęsicach z dziećmi Mikołaja Soroki z Kęsic. W latach 1559 i 1561 u Jakuba i jego matki zeznał dług na Białyszewie Stanisław Białyszewski, syn Andrzeja. W 1594 roku Jakubowi zastawił brat Marcin swoje części w Ważynie – Skórach, Dziembakowie i Grodkowie. Jakub zmarł około 1594 roku. Zostawił synów: A311. Jana, A312. Jakuba, A313. Bartłomieja. Zapewne synem Jakuba był też A314. Piotr. Uzupełnienie - Piątym synem Jakuba był A315. Maciej.
A311. Jan. W 1592 roku Jan, wraz z kuzynem Mikołajem synem Pawła, zastawił części w Ważynie – Skórach Stanisławowo, synowi Andrzeja. W 1572 roku Jan był żonaty z Jadwigą, córką Rosłana Gutowskiego. Jan zmarł przed 1616 rokiem i pozostawił synów: A311 1. Bartłomieja i A311 2. Grzegorza.
A311 1. Bartłomiej. W 1616 roku, wraz ze stryjami Jakubem i Bartłomiejem, pokwitował bratową Katarzynę Lekowską, wdowę po Piotrze. W 1617 roku do dóbr Bartłomieja i Grzegorza, ich stryjów Jakuba i Bartłomieja, a także Pawła syna Macieja w Ważynie wprowadzeni zostali synowie Jakuba Bledzewskiego. W tym samym roku do dóbr w Ważynie wprowadzony został Wojciech. W 1622 roku do dóbr Bartłomieja w Ważynie – Skórach wprowadzony został Maciej Kowalewski, syn Macieja z Kosenic. W 1627 roku Bartłomiej był dziedzicem w Somaniu – Pejorach, a jego poddany wprowadzony został do dóbr Jana Somańskiego Pastwy. W 1646 roku Bartłomiej wydzierżawił dobra w Ważynie i Grodkowie Stanisławowi Tarnowskiemu, synowi Jana. W 1648 roku pośredniczył w sporze między Piotrem Mostowskim a Bartłomiejem Rościszewskim. W 1652 roku Bartłomiejowi odstąpiła części w Ważynie Szlacheckim, Grodkowie, Dziembakowie i Kosenicach Marianna, córka Grzegoża, żona Łukasza Grabskiego. W 1652 roku Bartłomiej zastawił synowi Andrzejowi dobra w Ważynie – Skórach, Grodkowie i Dziembakowie. Bartłomiej zmarł przed 1663 rokiem. Pozostawił córkę A311 1a. Krystynę, w 1652 roku żonę Hieronima Borkowskiego, syna Jana, oraz synów: A311 11. Andrzeja, A311 12. Aleksandra i A311 13. i Stefana. Uzupełnienie - 1-o voto żoną Bartłomieja była Dorotą z domu N., z którą miał wyżej wspomnianego syna A311 11. Andrzeja. 2-o voto żoną Bartłomieja była Maryna Sosnicka., z którą oprócz wyżej wspomnianych dzieci: Krystyny, Aleksandra i Stefana, miał jeszcze dwóch synów: Jana, który został jezuitą, oraz Józefa.
A311 11. Andrzej. W 1652 roku ojciec zastawił Andrzejowi dobra w Ważynie – Skórach, Grodkowie i Dziembakowie. W 1663 roku Andrzejowi odstąpiły córki Wojciecha Niegórskiego dobra po ojcu w Warszymowicach w ziemi dobrzyńskiej. Andrzej zmarł przed 1665 rokiem. Pozostawił synów: A311 111 (=AA) Walentego i A311 112 (=AB) Franciszka. Uzupełnienie - Żoną Andrzeja była Marianna, córka Mikołaja Dzika.
AA (=A311 111). Walenty. W 1665 roku Walenty zapisał dożywocie z żoną Marianną, córką Wojciecha Sulborskiego, wdową po Janie Szawłowskim. W 1670 roku Walenty pokwitował pasierbów Franciszka i Stanisława Szawłowskich. W 1674 roku Walentemu przekazał pieniądze Hieronim – Jan Duplicki, pisarz ziemi wyszogrodzkiej. W 1674 roku Walenty miał w Sulborach 2 czeladzi i 2 poddanych. W 1681 roku Walentemu z żoną przekazał poddanego z Rogozinka Florian Rogoziński. W 1686 roku Walentemu z synem Janem zastawił Kazimierz Bagiński, syn Tomasza, dobra Begno, Sulbory i Pinczynko. W 1686 roku Marianna Zdziarska, wdowa po Wojciechu Sulborskim, zastawiła Walentemu połowę dóbr w Sulborach. W 1688 roku Walentemu odstąpiła części w Sulborach Eufemia Sulborska, żona Aleksandra Dobrskiego. W 1689 roku Walentemu zastawił części w Sulborach Adam Sulborski, syn Marcina, który w 1690 roku pokwitował Walentego z oskarżeń. Walenty pozostawił synów: AA1. Jana, AA2. Pawła, AA3. Stanisława i AA4. Macieja.
AA1. Jan. W 1672 roku matka zapisała Janowi z braćmi pieniądze. W 1679 roku matka odstąpiła Janowi i jego bratu Jakubowi części w Sulborach. Ten Jakub następnie znikł z akt. W 1686 roku Janowi z ojcem zostawił Kazimierz Bagiński, syn Tomasza, dobra Begno, Sulbory i Pinczynko. W 1696 roku Janowi zostawił części w Ostrzykowie Wielkim Stanisław Ostrzykowski, syn Jana. W 1697 roku Jana uwolnił z oskarżeń Wojciech Nakwaski, łowczy ziemi wyszogrodzkiej. W 1698 roku Jan był żonaty z Katarzyną, córką Stanisława Ostrzykowskiego, i wraz z żoną został pokwitowany przez Franciszka Brodzińskiego. W 1699 roku Jan wraz z żoną pokwitowali Stanisława Ostrzykowskiego. W 1700 roku, wraz z bratankami Tomaszem i Andrzejem, Jan pokwitował Adama Sulborskiego z żoną. W 1701 roku Janowi zastawił części w Ostrzykowie Wojciech Brzeski, syn Stanisława. W 1704 roku Janowi odstąpił poddanego Stanisław Ostrzykowski syn Jana, Janowi zaś zostawili części w Ostrzykowie Wojciech Brzeski syn Stanisława, a części w Sulborach Wojciech Szaw łowski, syn Franciszka. W 1704 roku Janowi zastawili części w Sulborach Walenty i Józef Sulborscy, synowie Wojciecha oraz Adam Sulborski, syn Marcina. W 1705 roku Janowi odstąpił dobra w Sulborach Adam Sulborski, syn Marcina. W 1706 roku Janowi pokwitował Wojciech Szawłowski. W 1709 roku przekazał Janowi zapis na Szarzynie po Kasprze Szarzyńskim Adam Sulborski, syn Marcina. W 1713 roku Janowi odstąpił dobra w Dmoszynie Mateusz Klonowski, syn Grzegorza. W 1716 roku Jan przekazał pieniądze na Sulborach Piotrowi Osieckiemu, synowi Jakuba. W 1721 roku Jan zastawił swoje części w Sulborach, Begnie i Szarzynie synowi Zygmuntowi. W 1724 roku Jana pokwitował Stefan Morawski, syn Jana. W 1721 roku Jana, z bratankami Tomaszem i Andrzejem oraz z poddanymi, pokwitował z napadu X. Walenty Białobrzeski. W 1724 roku wraz z synami Jan odstąpił swoje części w Dmoszynie Andrzejowi Turowskiemu, synowi Sebastiana. W tym samym roku Jana pokwitował Stefan Morawski, syn Jana z żoną. W 1726 roku Jan odstąpił części w Sulborach Felicjanowi Rożnowskiemu, synowi Marcina. Jan pozostawił synów: AA11. Stanisława, AA12. Zygmunta, AA13. Floriana, AA14. Tomasza i AA15. Antoniego.
AA11. Stanisław. W 1727 roku pokwitował się z braćmi ze sporu o dobra w Begnie. W 1733 roku Stanisław zapisał posag żonie Mariannie, córce Wojciecha Osieckiego. W 1733 roku Stanisławowi odstąpiły córki Szymona Trelki Sąchockiego dobra w Sąchocinie – Pradze, Sąchocinie – Czyżewie, Sąchocinie – Badurkach i Sąchocinie – Suchardach. Stanisław zmarł przed 1767 rokiem. Pozostawił syna AA111. Mateusza. Wdowa po Stanisławie była 2-o voto żoną Felicjana Rożnowskiego, a 3-o voto, w 1770 roku – Jana Karwowskiego.
AA111. Mateusz. W 1767 roku Mateusz odstąpił Rochowi, synowi Zygmunta, dobra w Sulborach i Begnie. W 1768 roku Mateusz pokwitował z pieniędzy po swojej babce Katarzynie Ostrzykowskiej Kazimierza Ostrzykowskiego, syna Marcina.
AA12. Zygmunt. W 1721 roku był żonaty z Anną córką Zygmunta Myszczyńskiego, ojciec zaś zastawił mu części w Begnie, Sulborach i Szarzynie. W 1727 roku pokwitował się z braćmi ze sporu o dobra w Begnie. W 1729 roku Zygmuntowi zastawił części w Ostrzykowie Marcin Ostrzykowski, syn Stanisława. W 1731 roku Zygmuntowi odstąpiły dobra w Zdziarze Wielkim i Małym dzieci Stanisława Modzelewskiego i Teresy Zdziarskiej, Zygmunt zaś pokwitował z długu na Ostrzykowie Adama Duplickiego, syna Wawrzyńca. W 1732 roku Zygmunt odstąpił dobra w Zdziarze Wielkim Janowi Rostkowskiemu, synowi Michała. W tym samym roku Zygmunt zeznał dług u synów Adama Słonkowskiego, u Zygmunta zaś zeznał na Nakwasinie dług Franciszek Nakwaski. W 1733 roku Zygmuntowi odstąpiły córki Szymona Sąchockiego dobra w Sąchocinie – Pradze, Sąchocinie – Czyżewie, Sąchocinie – Badurkach i Sąchocinie – Suchardach. Zygmunt przekazał jednocześnie pieniądze na kościół w Blichowie. W 1736 roku Zygmunta pokwitowała Marianna Suleńska, żona Mikołaja Sulborskiego. W 1737 roku Zygmunt zastawił części w Sulborach bratu Antoniemu, Zygmunta zaś pokwitowała Marianna, wdowa po Adamie Słonkowskim. W 1750 roku Zygmunt odstąpił Mariannie, wdowie po Andrzeju Zaborowskim poddanego z Sąchocina – Pragi. W 1758 roku Zygmunt odstąpił części w Sąchocinie – Pradze Franciszkowi Wołowskiemu, synowi Mikołaja.
.AA121. Roch. W 1744 roku Roch odstąpł Kazimierzowi Czachowskiemu, synowi Stanisława, części w Sylborach i w Begnie. W 1761 roku Rochowi odstąpił części w Sulborach Józef Zdziarski, syn Stanisława, z żoną Ewą Druchowską. W 1765 roku Rochowi odstąpił części w Sulborach Adam, syn Adama. W 1767 roku Rocha pokwitowała Ewa Druchowska, żona Józefa Zdziarskiego. W tym samym roku Rochowi odstąpił swoje dobra w Sulborach i Begnie Mateusz, syn Stanisława. W 1773 roku Rocha, wraz z bratem Antonim, pokwitowała Katarzyna Płażyńska, żona Emanuela Wołowskiego. W 1779 roku Roch nabył od Fabiana Cholewskiego dobra emfeutyczne Raczyno. W 1783 roku u Rocha zeznał dług na Brochowie Roch Lasocki, syn Pawła. W 1783 roku Roch został mianowany podwojewodzim wyszogrodzkim przez wojewodę mazowieckiego, Andrzeja Mokronowskiego. W 1788 roku Rochowi odstąpił dobra w Murkowie cześnik ziemi wyszogrodzkiej, Fortunat Kobylnicki, syn Józefa. Roch był żonaty z Teresą Karaszewską vel Karasińską. Zmarł w 1788 roku. Pozostawił córki:AA211a. Antoninę, żonę Jana Leszczyńskiego, i AA121b. Józefę, żonę Ignacego Rościszewskiego, oraz syna AA121 1. Kajetana.
AA121 1. Kajetan. W 1778 roku Kajetan odstąpił stryjowi Antoniemu części w Sąchocinie – Pradze, szwagier Ignacy Rościszewski zaś, syn Tomasza, odst ąpił Kajetanowi dobra w Barcikowie i Zalesiu, w zamian za dobra emfeutyczne Raczyno z wójtostwem. W 1790 roku Kajetan zawarł umowę z Bonawenturą Małowiejskim synem Tomasza, odnośnie do odstąpienia dóbr Małowiejskiego Archułtowo, Rdułtowo, Barany, Cybulinek i Kiełtyki. W dobrach tych miał Kajetan 15 poddanych. W tym samym roku Kajetan odstąpił swój plac na Nowolipiu w Warszawie Ignacemu Rościszewskiemu, synowi Tomasza. W 17901 roku Kajetan zapisał na swych dobrach pieniądze żonie Antoninie, córce Stanisława Barcikowskiego. W 1793 roku Kajetan pokwitował Bonawenturę Małowiejskiego. W 1797 roku nabył dobra w Kiełkutach od Tomasza Małowiejskiego i sprzedał je w 1802 roku Hipolitowi Mikorskiemu. Pozostawił córkę: AA121 1a. Balbinę., urodzoną w 1793 roku, w 1809 roku żonę sekretarza prefektury płockiej
AA122. Antoni. W 1773 roku Sranisław Sulborski, syn Wojciecha, odstąpił Antoniemu części w Sulborach. W 1773 roku Antoniego, wraz z bratem Rochem, pokwitowała Katarzyna Płażyńska, żona Emanuela Wołowskiego. W 1785 roku Antoni zeznał dług na Sąchocinie – Glinkach u Wawrzyńca Żochowskiego, syna Józefa. W 1788 roku Antoni zeznał dług na Sąchocinie u swoich dzieci. W tym samym roku Antoniemu odstąpił bratanek Kajetan części w Sąchocinie – Pradze, a Antoni odstąpił dobra w Begnie Ignacemu Kraszewskiemu, synowi Andrzeja. Antoni był żonaty z Justyną Lisowską. Pozostawił córkę AA122a. Urszulę i syna AA122 1. Łukasza. W 1789 roku ożenił się powtórnie z Łucją, córką Wawrzyńca Ciołkowskiego, wdową po Macieju Niedroskim. Uzupełnienie - Antoni 13 listopada 1759 roku poślubił Agnieszkę, córkę Pawła Sąchockiego-Welnik. Z tego związku trzech synów: Kazimierz, który został księdzem, Jan i Mateusz.
AA122 1. Łukasz. W 1788 roku u Łukasza zeznał dług jego ojciec. Być może ten Łukasz sprzedał przed 1828 rokiem, wraz z bratem X. Kazimierzem, dobra w Sąchocinie – Pradze Walentemu Sulborskiemu, żonatemu z Urszulą Ważyńską. Uzupełnienie - 22 października 1801 roku Łukasz poślubił Katarzynę, córkę Fabiana Wołowskiego, z którą miał czworo dzieci: Rozalię Teresę, Benedykta, Antoniego i Mateusza
AA13. Florian. W 1744 roku Florian zastawił części w Sulborach Adamowi Duplickiemu, synowi Wawrzyńca.
AA14. Tomasz. W 1751 roku Tomasz pokwitował z pieniędzy na Ostrzykowie, syna Marcina. Tomasz zmarł przed 1756 rokiem. Pozostawił wdowę Agnieszkę, córkę Adama Duplickiego, córkę AA14a. Rozalię oraz syna AA141. Jana.
AA141. Jan. W 1773 roku Janowi zastawił części w Sulborach Antoni Rakowski, syn Kaspra. W 1783 roku Jan zapisał pieniądze na Sulborach siostrze Rozalii, a także żonie Apolonii, córce Franciszka Wołowskiego. Uzupełnienie - Jan i Apolonia mieli sześcioro dzieci: Łukasza, Ludwika, Kajetana, Franciszka, Katarzynę Mariannę , która 19 lutego 1810 roku poślubiła Piotra Zbyszyńskiego. oraz następną córkę o takich samych imionach Katarzynę Mariannę
AA15. Antoni. W 1737 roku pokwitował się z braćmi ze sporu o dobra w Begnie. W 1728 roku Antoniemu zastawił części w Sulborach Stanisław Sulborski, syn Wojciecha. W 1737 roku Antoniemu zastawił części w Sulborach brat Zygmunt. W 1749 roku Antoniemu zastawiły części w Sulborach córki Jakuba Ciołkowskiego. W 1737 roku Antoni był żonaty z Marianną Gołyszewską. Zmarł przed 1758 rokiem. Pozostawił synaAA151. Adama Wdowa po Antonim była 2-o voto żoną Karola Bromirskiego, syna Marcina.
AA151. Adam. W 1768 roku u Adam i jego matki zeznał dług na Ostrzykowie Wielkim Kazimierz Ostrzykowski, syn Marcina. W 1788 roku Adam był żonaty z Elżbietą Zdziarską, wdową po Antonim Rożnowskim. Uzupełnienie - Adam i Elżbieta mieli ośmioro dzieci: Tomasza, Franciszka, Rocha,, Mariannę, Franciszkę, Macieja, Józefę Teklę, i Józefę, żonę Pawła Podleckiego.
Elżbieta Zdziarska była 3-o voto żoną Mateusza Dobiszewskiego, z którym miała dwoje dzieci: Floriana i Domicelę
AA2. Paweł. W 1672 roku matka zapisała Pawłowi z braćmi pieniądze. W 1698 roku matka odstąpiła Pawłowi swoje części w Sulborach. Paweł był żonaty z Ewą Zdziarską. Zmarł przed 1690 rokiem. Pozostawił synów: AA21. Tomasza, AA22. Andrzeja i AA23. Adama
AA21. Tomasz. W 1721 roku Tomasza, z bratem Andrzejem i stryjem Janem oraz z poddanymi, pokwitował z napadu X. Walenty Białobrzeski. W 1727 roku Tomaszowi zastawił części w Sulborach Felicjan Rożnowski, syn Marcina.
AA22. Andrzej. W 1719 roku Andrzejowi przekazał Kazimierz Duplicki, syn Walentego, sumy zapisane w 1692 roku przez Rosłana Wolińskiego. W tym samym roku Andrzeja pokwitowali synowie Marcina Duplickiego. W 1721 roku Andrzeja, z bratem Tomaszem i stryjem Janem oraz z poddanymi, pokwitował z napadu X. Walenty Białobrzeski.
AA23. Adam. W 1717 roku Adamowi przekazał sumy na Sąchocinie – Pradze Adam Sulborski, syn Marcina.
AA3. Stanisław. W 1700 roku Stanisław zastawił części w Wyszynie Bartłomiejowi Krzywkowskiemu.
AA4. Maciej. W 1672 roku matka zapisała Maciejowi z braćmi pieniądze.
AB. (=A311 112). Franciszek. W 1671 roku był żonaty z Anną Chamską, 1-o voto wdową po Macieju Dąbrowskim, 2-o voto wdową po Pawle Wróblewskim. W 1677 roku drugą żoną Franciszka była Jadwiga Dłutowska, a Stanisław Dębski zawarł z Franciszkiem umowę dzierżawy dóbr Zielonej i Cierpigórza. W 1790 roku Piotr Działyński z żoną wydzierżawił Franciszkowi na 3 lata dobra w Karniszynie i Grotkach. W 1699 roku Franciszkowi wydzierżawił dobra w Sadłowie i Bożej Woli Jakub Dębski, syn Macieja. Franciszek pozostawił syna AB1. Adama.
AB1. Adam. W 1689 roku Adama pokwitowała z posagu Katarzyna, córka Marcina Chamskiego, wdowa po Janie. W 1699 roku Adamowi odstąpiła Agnieszka, córka Wojciecha Rościszewskiego a żona Felicjana Dębskiego, części w Rościszewie, Poliku, Lipnikach, Wrześni i Ostrowie. W tym samym roku części tych dóbr odstąpiła Adamowi również Elżbieta, córka Wojciecha Rościszewskiego, żona Franciszka Rybińskiego. W 1700 roku Adama pokwitowali Sebastian i Paweł, synowie Jana Rościszewskiego. W 1701 roku Adam był żonaty z Anną Dębską, a Stanisław Dębski, syn Andrzeja, zostawił Adamowi części w Zielonej i Cierpigórzu. W tym samym roku Adamowi zastawił swoje części dóbr rościszewskich Jan Rościszewski, syn Krzysztofa z Wrześni. W 1702 roku Adam pokwitował tego jana z pieniędzy na Rościszewie, Adama zaś pokwitował z długu na Rościszewie Paweł Rościszewski, syn Stanisława. W 1712 roku u Adama zeznał dług na Chamsku Jan Kuczborski, syn Jakuba. W 1714 roku Adamowi zostawiła dobra w Zielonej Helena Żochowska, wdowa po Pawle Staszewskim. W 1717 roku Adamowi przekazał sumy na Sąchocinie Adam Sulborski, syn Marcina. Adam pozostawił córki: AB1a. Annę, AB1b. Felicjannę i AB1c. Teresę oraz syna AB11. Mikołaja. Wdowa po Adamie była 2-o voto żoną Jakuba Kluszewskiego, syna Mikołaja.
AB11. Mikołaj. W 1719 roku Mikołaj pokwitował ojczyma Jakuba Kluszewskiego z długu. W 1719 roku Mikołaja z siostrą Felicjanną pokwitował z długu Paweł Rościszewski, syn Stanisława.
A311 12. Aleksander. Występuje z bratem Stefanem w aktach z 1667 roku.
A311 13. Stefan. Występuje z bratem Aleksandrem w aktach z 1667 roku.
A311 2. Grzegorz. W 1617 roku do dóbr Bartłomieja i Grzegorza, ich stryjów Jakuba i Bartłomieja, a także Pawła, syna Macieja, w Ważynie wprowadzeni zostali synowie Jakuba Bledzkiego. W 1624 roku Grzegorz nabył od Jana, syna Mateusza, i Stanisława Żukowskiego, syna Jana, dobra w Ważynie – Skórach, Dziembakowie i Grodkowie Sędzicowym. W 1631 roku Grzegorz wprowadzony został do części w Ważynie – Skórach po Mateuszu, synu Piotra. W 1647 roku Grzegorzowi, wraz z prawem patronatu kościoła w Golejewie, odstąpił dobra w Ważynku Kmiecym Adam Kosmaczewski, syn Piotra. W następnym roku Grzegorzowi odstąpił poddanego z Kruszenicy Samuel Podoski, syn Jana. Zapewne ten Grzegorz vel Jerzy pozostawił córkę A311 2a. Mariannę, w 1652 roku wdowę po Stefanie Wolińskim, 2-o voto żonę Łukasza Grabskiego, oraz synów: A311 21. Tomasza i A311 22. Jana
A311 21. Tomasz. W 1623 roku Tomasz wprowadzony został do Sękowa – dóbr Adama Sękowskiego, syna Andrzeja. Tomasz zmarł przed 1627 rokiem. Pozostawił syna A311 211. Jakuba.
A311 211. Jakub. W 1645 roku Jakub odstąpił poddanego z Kowalewa Rosłanowi Kowalewskiemu, synowi Stanisława.
A311 22. Jan. W 1627 roku był sukcesorem brata Tomasza, a do jego dóbr w Grodkowie wprowadzony został za rany Krzysztof Chudzyński.
A312. Jakub. W 1617 roku do dóbr Jakuba, jego brata Bartłomieja, ich bratanków Bartłomieja i Grzegorza, a także Pawła, syna Macieja, w Ważynie wprowadzeni zostali synowie Jakuba Bledzewskiego. W tym samym roku, wraz z bratem Bartłomiejem i bratankiem Bartłomiejem, pokwitował bratową Katarzynę Lekowską, wdowę po Piotrze. W 1623 roku Jakub przekazał Walentemu i Mateuszowi Kęsickim sumy po Bartłomieju Karwowskim. Był żonaty z Dorotą N. Zmarł przed 1624 rokiem. Pozostawił synów: A312 1. Adama, A312 2. Marcina, A312 3. Rosłana, A312 4. Andrzeja, A312 5. Jana i A312 6.Piotra.
A312 1. Adam. W 1624 roku Adam wprowadzony został w zadośćuczynieniu za długi do dóbr Marcina Kosińskiego w Kosinie. Adam był żonaty z Barbarą Zglinicką i zmarł przed 1629 rokiem. Wdowa po Adamie była 2-o voto żoną Adama Malanowskiego.
A312 2. Marcin. W 1629 roku do dóbr Marcina z braćmi w Zamościu i Ważynie wprowadzeni zostali poddani Adama Kędzierzyńskiego, w 1632 roku zaś do dóbr braci i ich matki w Ważynie wprowadzona została bratowa, wdowa po Adamie. W 1637 roku Marcin z braćmi zastawił części w Kosenicach Wawrzyncowi Suleńskiemu, synowi Filipa.
A312 3. Rosłan. W 1629 roku do dóbr Rosłana z braćmi w Zamościu i Ważynie wprowadzeni zostali poddani Adama Kędzierzyńskiego, w 1632 roku zaś do dóbr braci i ich matki w Ważynie wprowadzona została bratowa, wdowa po Adamie. W 1637 roku Rosłan z braćmi zastawił części w Kosenicach Wawrzyńcowi Suleńskiemu, synowi Filipa.
A312 4. Andrzej. W 1629 roku do dóbr Andrzeja z braćmi w Zamościu i Ważynie wprowadzeni zostali poddani Adama Kędzierzyńskiego, w 1632 roku zaś do dóbr braci i ich matki w Ważynie wprowadzona została bratowa, wdowa po Adamie. W 1637 roku Andrzej z braćmi zastawił części w Kosenicach Wawrzyńcowi Suleńskiemu, synowi Filipa.
A312 5. Jan.W 1629 roku do dóbr Jana z braćmi w Zamościu i Ważynie wprowadzeni zostali poddani Adama Kędzierzyńskiego, w 1632 roku zaś do dóbr braci i ich matki w Ważynie wprowadzona została bratowa, wdowa po Adamie.
A312 6. Piotr. W 1629 roku do dóbr Piotra z braćmi w Zamościu i Ważynie wprowadzeni zostali poddani Adama Kędzierzyńskiego, w 1632 roku zaś do dóbr braci i ch matki w Ważynie wprowadzona została bratowa, wdowa po Adamie. W 1637 roku Piotr z braćmi zastawił części w Kosenicach Wawrzyńcowi Suleńskiemu, synowi Filipa. Uzupełnienie - Piotr był żonaty z Jadwigą, z którą miał syna Marka urodzonego 26 kwietnia 1650 roku w Ważynie Skórach, pow. sierpecki W drugiej połowie roku 1600-go Piotr był wójtem Olsztyna.
A313. Bartłomiej. Bartłomiej w1617 roku był podkomorzym derpskim. W 1617 roku do dóbr Bartłomieja, jego brata Jakuba, ich bratanków Bartłomieja i Grzegorza, a także Pawła, syna Macieja, w Ważynie wprowadzeni zostali synowie Jakuba Bledzewskiego. W tym samym roku, wraz z bratem Jakubem i bratankiem Bartłomiejem, pokwitował bratową, Katarzynę Lekowską, wdowę po Piotrze. Uzupełnienie - Czesław Jankowski w swojej pracy "Powiat Oszmiański" pisze o nim "Bartosz". Bartosz / Bartłomiej poślubił Krystynę Rybińską, z którą miał pięcioro dzieci: Bartosza Bartłomieja, Wojciecha, Jana, Hieronima i Stanisława.
A314. Piotr. Był żonaty z Katarzyną Lekowską, wdową po Mateuszu Wieczfińskim. Zmarł przed 1615 rokiem.
Uzupełnienie - A315. Maciej. Żoną Macieja była Krystyna Orzechowska, z którą miał syna Pawła.
A32. Wojciech. W 1548 roku wraz z braćmi procesował się z Janem i Jakubem Szurkami z Kęsic. W 1549 roku bracia wprowadzeni zostali do lasów Jana Białyszewskiego z Białyszewa. W 1554 roku bracia dokonali podziału dóbr w Ważynie i Kęsicach z dziećmi Mikołaja Soroki z Kęsic.
A33. Maciej. Nosił przydomek „Łoś”. W 1548 roku wraz z braćmi procesował się z Janem i Jakubem Szurkami z Kęsic. W tym samym roku procesował się ze Stanisławem Grembeckim z Rogienic. W 1549 roku Maciej z Braćmi wprowadzeni zostali do lasów Jana Białyszewskiego z Białyszewa. W 1554 roku bracia dokonali podziału dóbr w Ważynie i Kęsicach z dziećmi Mikołaja Soroki z Kęsic. W 1558 roku Maciej procesował się o pieniądze ze Stanisławem Grembeckim z Rogienic. W 1561 roku Macieja ze wspólnikami oskarżył o napad Jakub Grotkowski z Grodkowa Wielkiego. W 1573 roku Maciej procesował się z Bartłomiejem Krajewskim z Krajewic. Maciej zmarł przed 1589 rokiem. Pozostawił córkę A33a. Dorotę, w 1589 roku żonę Macieja Długołęckiego, syna Erazma, oraz syna A331. Pawła.
A331. Paweł. W 1617 roku do dóbr Pawła, syna Macieja, a także Jakuba, jego brata Bartłomieja i ich bratanków Bartłomieja i Grzegorza w Ważynie wprowadzeni zostali synowie Jakuba Bledzewskiego.
A34. Paweł. W 1548 roku wraz z braćmi procesował się z Janem i Jakubem Szurkami z Kęsic. W 1549 roku Paweł z braćmi wprowadzeni zostali do lasów Jana Białyszewskiego z Białyszewa. W 1554 roku bracia dokonali podziału dóbr w Ważynie i Kęsicach z dziećmi Mikołaja Soroki z Kęsic. W 1565 roku Paweł był żonaty z Anną, córką Andrzeja Miszewskiego vel Białyszewskiego. W 1570 roku Pawłowi odstąpili części w Grodkowie sędzicowym synowie Stanisława Dziembakowskiego. W 1573 roku u Pawła zeznał dług Feliks Grodzanowski, syn Jakuba. Paweł zmarł przed 1592 rokiem. Pozostawił córkę A34a. Ewę, w 1552 roku żonę Wojciecha Koskowskiego, syna Antoniego, oraz syna A341. Mikołaja.
A341. Mikołaj. W 1592 roku, wraz z matką i kuzynem Janem, synem Jakuba, zastawił części w Ważynie – Skórach Stanisławowi, synowi Andrzeja.
A35. Stanisław. W 1548 roku Stanisław z braćmi procesowali się z Janem i Jakubem Szurkami z Kęsic. W 1549 roku Stanisław z braćmi wprowadzeni zostali do lasów Jana Białyszewskiego z Białyszewa. W 1554 roku bracia dokonali podziału dóbr w Ważynie i Kęsicach z dziećmi Mikołaja Soroki z Kęsic. W 1576 roku Stanisław zapisał posag żonie Małgorzacie, córce Andrzeja Suskiego. W 1576 roku Stanisławowi zostawił części w Grodkowie Jan Grotkowski, syn Jakuba.
A36. Marcin. W 1589 roku Marcinowi z braćmi zastawił działy w Grodkowie – Zawiszach Adam Grotkowski, syn Jakuba. W 1594 roku Marcin zastawił swoje części w Ważynie – Skórach i Dziembakowie bratu Jakubowi. Zapewne ten sam Marcin zmarł przed 1626 rokiem i pozostawił syna A361. Łukasza.
A361. Łukasz. W 1626 roku był żonaty z Jadwigą, córką Mikołaja Mlickiego.
A37. Rosłan. W 1589 roku Rosłanowi z braćmi zastawił działy w Grodkowie – Zawiszach Adam Grotkowski, syn Jakuba. W 1590 roku Rosłanowi odstąpił poddanego Jan Dębski, syn Mikołaja z Dębska.
Uzupełnienie - Z listy osób niepowiązanych w rody powiązano braci: Antoniego i Pawła Ważyńskich, synów Adama Ważyńskiego i Marianny Przedpełskiej, potomków Jana Ważyńskiego zwanego „Skóra”.
Antoni Urodził się w 1766 roku. Był żonaty z Agnieszką Wysocką. Był dziedzicem w Leszczynie Duchownym i w 1814 roku kupił od Pawła Przedpełskiego dobra w Łoniewie. Pozostawił córki Konstancję (ur. 1807), Emilię (ur.
Paweł urodził się w 1793 roku. Był żonaty z Petronellą z Rudowskich. Pozostawił córki Juliannę, urodzoną w 1814 roku, i Józefę, urodzoną w 1817 roku. Uzupełnienie - 2-o voto żoną Pawła była Małgorzata Gawlińska.
3. Linia B – Potomstwo Andrzeja zwanego Chorąży
B. Andrzej. Zwany był Chorążym. Zmarł przed 1566 rokiem. Pozostawił córkę Ba. Katarzynę, w 1579 roku wdowę po Walentym Dziembakowskim, 2-o voto żonę Jana Satkowskiego, oraz synów: B1. Wojciecha, B2. Stanisława i B3. Macieja.
B1. Wojciech. W 1566 roku braciom Wojciechowi i Stanisławowi odstąpił części w Dziembakowie Stanisław Dziembakowski, syn Piotra, wraz z żoną. W 1575 roku 1/2 łana w Grodkowie Małym odstąpił braciom Feliks Grotkowski, syn Jakuba, w 1576 roku zaś części w ziembakowie odstąpił im Wojciech Grotkowski, syn Zawiszy. W 1577 roku Wojciech, wraz z bratem Stanisławem, odstąpił wieś Tamew odziedziczoną po bracie Macieju synom Mikołaja Potockiego z Potoka w ziemi bełzkiej. W 1580 roku Wojciechowi odstąpił brat Stanisław części w Kowalewie – Boguszycach, nabyte od Jana i Stanisława Grotkowskich. Wojciech pozostawił córkę B1a. Dorotę, w 1576 roku żonę Marcina Kucharskiego syna Jana oraz syna B11. Tomasza.
B11. Tomasz. W 1612 roku Tomasz wprowadzony został do Kowalewa Podbornego – dóbr córek Urbana Kowalewskiego.
B2. Stanisław. W 1566 roku braciom Wojciechowi i Stanisławowi odstąpił części w Dziembakowie Stanisław Dziembakowski, syn Piotra, wraz z żoną. W 1575 roku 1/2 łana w Grodkowie Małym odstąpił braciom Feliks Grotkowski, syn Jakuba, w 1576 roku zaś części w Dziembakowie odstąpił im Wojciech Grotkowski, syn Zawiszy. W 1570 roku Stanisławowi zastawił części w Grodkowie Jakub Grotkowski z synami. W 1573 i w 1576 roku Stanisławowi zastawił części w Dziembakowie Stanisław Grotkowski, syn Jakuba. W 1577 roku Stanisław, wraz z bratem Wojciechem, odstąpił wieś Tamew odziedziczoną po bracie Macieju, synom Mikołaja Potockiego z Potoka w ziemi bełzkiej. W tym samym roku Stanisławowi zastawili części w Dziembakowie synowie Stanisława Dziembakowskiego. W 1580 roku Stanisławowi zastawił części w Dziembakowie Wojciech Grotkowski, syn Zawiszy. W tym samym roku inne części tamże zastawił Stanisławowi Jan Grotkowski, syn Jakuba. Również w 1580 roku Stanisław odstąpił bratu Wojciechowi Części w Kowalewie – Boguszycach, nabyte od Jana i Stanisława Grotkowskich. W 1583 roku Stanisławowi zastawili części w Dziembakowie synowie Stanisława Dziembakowskiego, w 1585 i w 1587 roku zaś – Wojciech Grotkowski, syn Zawiszy. W 1589 roku Stanisławowi odstąpili części w Grodkowie Sędzicowym synowie Jana i Jakuba Grotkowskich. W 1580 roku części w Ważynie i Dziembakowie Stanisławowi wydzierżawił Adam Wilk, syn Marcina. W 1592 roku Stanisławowi zastawili części w Ważynie – Skórach spadkobiercy Jakuba i Pawła. W 1594 roku Stanisławowi odstąpili części w Grodkowie Sędzicowym synowie Jakuba Grotkowskiego, Stanisław zaś zeznał dług u Zofii Sokołowskiej, wdowy po Macieju Żegockim. W 1603 roku Stanisławowi zastawił części w Białyszewie Feliks Białyszewski, syn Jana. Stanisław zmarł przed 1610 rokiem i pozostawił synów: B21. Jana i B22. Wojciecha.
B21. Jan. W 1594 roku Janowi zastawił części w Grodkowie Sędzicowym Adam Grotkowski, syn Jakuba. W 1610 roku do dóbr Jana w Dziembakowie wprowadzeni zostali synowie Piotra Zołszyńskiego. W 1617 roku do dóbr Jana w Dziembakowie wprowadzone zostały siostry Anna i Zofia Kosińskie. W 1620 roku poddany Jana z Dziembakowa wprowadzony został do Kosenic, dóbr Jana Kosińskiego, syna Pawła. W 1621 roku Jan był żonaty z Zofią, córką Wojciecha Sulerzyskiego. Przed 1623 rokiem Jan darował części w Dziembakowie Wawrzyńcowi, synowi Wojciecha. W 1627 roku Jan z żoną odstąpili poddanego z Sulerzysza Andrzejowi Niszczyckiemu z Unikowa.
B22. Wojciech. W 1599 roku Wojciechowi zastawił części w Ważynie – Skórach Marcin, syn Adama Wilka. W 1614 roku do dóbr Wojciecha wprowadzony został Stanisław Bęklewski z Ważyna Ziemiańskiego, Wojciech zaś wprowadzony został do Grąbcza – dóbr Macieja Grembeckiego oraz do Bledzewa – dóbr Jakuba Bledzewskiego, syna Andrzeja. W 1616 roku do dóbr Wojciecha w Ważynie wprowadzony został N. Śniegocki, syn Piotra. W 1617 roku Wojciech z żoną wprowadzeni zostali do Grodkowa – dóbr Andrzeja Otolskiego. W 1621 roku Wojciech wprowadzony został za dług do dóbr synów Jana Piwo w Sierpcu. W 1624 roku do dóbr Wojciecha w Ważynie – Skórach wprowadzona została Anna Kozłowska z mężem, Wojciechem Suleńskim.
B3. Maciej. Był dziedzicem wsi Tandew w powiecie sandomierskim. Zmarł bezdzietnie przed 1571 rokiem. Pozostawił wdowę Elżbietę N.
4. Osoby niepowiązane w rodowody
- Adam. Był synem zmarłego przed 1514 rokiem Andrzeja z Kowalewa i przekazał sumy na dobrach Pogorzel synom Jakuba Grzybowskiego.
- Adam. W 1584 roku był synem zmarłego Mikołaja. W 1584 roku sprzedał Nową Wieś w powiecie rypińskim podkomorzemu dobrzyńskiemu, Janowi Karnkowskiemu, i nabył wójtostwo w Żakowie od Stanisława Karnkowskiego.
- Adam. w 1765 roku był synem Adama i Zofii Wolińskiej i odstąpił Rochowi, synowi Zygmunta, części w Sulborach.
- Antoni. Powiązany w rody – przeniesiony wyżej.
- Jakub. Był żonaty z Jadwigą Kosicką, córką Jana, wdową po Kazimierzu Konarzewskim. Jakub zmarł przed 1715 rokiem. Wdowa po nim była 3-o voto żoną Marcjana Kosińskiego.
- Jan. W 1569 roku był synem zmarłego Hipolita i dziedzicem w Ważynie – Sikorach, a Antoni Krajewski, syn Mikołaja, zeznał u niego dług.
- Jan. Był synem zmarłego przed 1624 rokiem Mateusza i w 1624 roku odstąpił dobra w Ważynie – Skórach, Dziembakowie i Grodkowie Sędzicowym Grzegorzowi, synowi Jana.
- Jan. W 1677 roku był żonaty z Katarzyną, córką Marcina Chamskiego. Zmarł przed 1689 rokiem.
- Jerzy. Był żonaty z Jadwigą Sękowską. Zmarł przed 1627 rokiem. Wdowa po Jerzym była 2-o voto żoną Jakuba Grochowskiego.
- Maciej. W 1541 roku był synem zmarłego Piotra Skóry i skarżył o rany Jakuba Grotkowskiego, syna Andrzeja z Grodkowa.
- Marcin. Był synem zmarłego przed 1590 rokiem Adama zwanego Wilk. W 1590 roku wydzierżawił, a w 1600 roku zastawił części w Ważynie – Skórach Wojciechowi, synowi Stanisława, a także części w Ważynie i Dziembakowie Stanisławowi Chorążycowi. W 1618 roku do dóbr Marcina w Ważynie wprowadzony został poddany Wojciecha.
- Marcin. Był synem Wojciecha. W 1626 roku podał, że ma 50 lat i zastawił części w Ważynie, Grodkowie i Dziembakowie Wojciechowi Rydzewskiemu, synowi Macieja. Zapewne ten Marcin był w 1663 roku żonaty z Dorotą, córką Wojciecha Nagórskiego.
- Marcin. W 1684 roku był skarbnikiem bracławskim i zawarł ugodę z Andrzejem Bromirskim dotyczącą odstąpienia dóbr w Ważynie Kmiecym i w Grodkowie Sędzicowym.
- Mateusz. W 1631 roku był synem Piotra zwanego Polik. Przed 1631 rokiem nabył dobra w Ważynie – Skórach od Piotra Brzeskiego, syna Michała.
- Paweł. Powiązany w rody – przeniesiony wyżej.
- Stanisław. Był synem zmarłego przed 1623 rokiem Jana. Był żonaty z Anną Węgrzynowską. W 1623 roku Jan odstąpił dobra w Ważynie – Skórach i Dziembakowie Wawrzyńcowi synowi Wojciecha. W 1629 roku do dóbr Stanisława w Dziembakowie wprowadzona została Jadwiga Kowalewska, wdowa po Wojciechu Węgrzynowskim. W 1626 roku zeznał dług u Wojciecha Węgrzynowskiego i Andrzeja Nieździńskiego. W 1631 roku do dóbr Stanisława wprowadzony został Wojciech Jaroszewski z Gołocina. W 1632 roku do dóbr Stanisława w Zdziemborzu wprowadzona została Elżbieta Kędzierzyńska, wdowa po Wawrzyńcu. W 1632 roku do dóbr Stanisława w Dziembakowie wprowadzony został Andrzej Mioduski, syn Galla. W 1632 roku do dóbr Stanisława w Dziembakowie wprowadzone zostały córki Jana Łysakowskiego w zadośćuczynieniu za zrabowanie Sulerzysza przez Ważyńskich. Stanisław zmarł przed 1639 rokiem. Pozostawił córki Jadwigę, w 1641 roku żonę Stefana Żukowskiego i Elżbietę oraz syna Wojciecha. Wdowa po Stanisławie była 2-o voto żoną Jana Kędzierzyńskiego. Zapewne ten Stanisław wprowadzony został w 1631 roku do dóbr Franciszka Białuckiego w Białutach.
- Sebastian. W 1698 roku był synem zmarłego Jacka i był żonaty z Agnieszką Lisowską. W 1698 roku u Sebastiana zapisał dług na Białyszewie Marcin Białyszewski. U jego córki panny Anastazji zeznał w 1741 roku dług na Białyszewie i Ważynie Felicjan Żurawski, syn Jakuba.
- Tomasz. Był synem zmarłego przed 1539 rokiem Baltazara. W 1539 roku zapisał posag na Załoszynie, Ważynie, Żurawinie i Krasinie żonie Jadwidze, córce Wojciecha Kossobudzkiego z Niedarzyna. W 1546 roku procesował się z Pawłem Będrowskim z Suska. W 1559 roku podzielił dobra w Żurawinie Wielkim z synami Michała i Wojciecha z Żurawina Wielkiego. W 1560 roku Tomasz procesował się z Jakubem Grembeckim, synem Jana, i jego rodzeństwem. Tomasz zmarł bezdzietnie przed 1584 rokiem. Wdowa po Tomaszu była 2-o voto żoną Stanisława Krowickiego. Dobra Tomasza przeszły na Wieczfińskich.
- Wawrzyniec. Był synem zmarłego przed 1623 rokiem Wojciecha. W 1623 roku wprowadzony został do Ważyna i Dziembakowa, darowanych mu przez Jana, syna Stanisława. Zapewne synem tego Wawrzyńca był Wojciech, do którego dóbr w Ważynie w 1624 roku wprowadzony został Grzegorz, syn Jana.
- Wojciech. W 1704 roku Wojciechowi zastawił dobra Wawrzyniec Duplicki.
- Anna. W 1648 roku była wdową po Wojciechu Mdzewskim i 2-o voto żoną Wojciecha Potrykowskiego.
- Ewa. Była córką Jana. W 1632 roku była wdową po Adamie Łysakowskim i 2-o voto żoną Feliksa Bronowskiego.
- Krystyna. W 1700 roku była żoną Bartłomieja Krzywkowskiego.
» Pokaż wszystko «Przegl. «1 ... 50 51 52 53 54 55 56 57 58 ... 100» Dalej» » Pokaz slajdów