Wszystkie media
Wyniki 1 do 50 z 3,369 » Tylko miniatury
| # | Miniatura | Opis | Link do |
|---|---|---|---|
| 1 |  | W czasie zaborów, Polacy zatrudnieni w Magistracie Miasta Płocka, zobowiązani byli do złożenia przed Prezydentem Miasta Płocka, przysięgi na wierność Carowi. Tekst przysięgi Ja niżej wymieniony: przyrzekam i przysięgam Bogu Wszechmogącemu na Świętą jego Ewangelię, że chcę i powinienem Jego Cesarskiej Mości, mojemu prawdziwemu i przyrodzonemu Najmiłościwszemu Wielkiemu Panu Cesarzowi Alexandrowi Mikołajewiczowi, Samowładcy Wszech Rossyi, Królowi Polskiemu i Jego Cesarskiej Mości Następcy Tronu Wszech- rossyjskiego, Jego Cesarskiej Wysokości Cesarzewiczowi i Wielkiemu Księciu Mikołajowi Alexandrowiczowi, wiernie i nieobłudnie służyć i we wszystkim być posłusznym nie szczędząc życia mego do ostatniej kropli krwi, i wszystkie do Wysokiego Jego Cesarskiej Mości Samowładztwa, potęgi i władzy należące prawa i prerogatywy, postanowione i w przyszłości postanowią się mające najmilejszego pojęcia mocy i możności przestrzegać i bronić, a nadto wszelką miarą starać się popierać wszystko co tylko Jego Cesarskiej Mości wiernej służby i dobra państwa we wszelkich wypadkach dotyczyć może; o uszczerbku zaś dobra Jego Cesarskiej Mości, szkodzie i stracie, skoro się o tem dowiemy, nie tylko wcześnie oznajmiać, lecz oraz wszelkiemi środkami odwracać i niedopuszczać starać się, i każdą powierzoną tajemnicę ściśle zachowywać będę, a poruczony i włożony na mnie urząd, tak według niniejszej (ogólnej jako i szczególnej) przepisanej i od czasu do czasu w Jego Cesarskiej Miłości Imieniu przez przełożonych nademną zwierzchników, postanawianych instrukcyi, regulaminów i ukazów, należycie podług mniemania mego sprawować, a dla własnej korzyści, pokrewieństwa, przyjaźni i nienawiści, przeciw obowiązkowi swemu i przysiędze nie postępować , a tak się zachowywać i postępować, jak wiernemu Jego Cesarskiej Mości poddanemu przystoi i należy; a jako ja przed Bogiem i strasznym Jego Sądem z tego zawsze zdać sprawę mogę, tak mi Panie Boże na duszy i na ciele dopomóż. Na dokończenie tej mojej przysięgi, całuję słowa i krzyż zbawiciela mego. Amen. | |
| 2 |  | "Kuryer Litewski nr 18 w Wilnie w Poniedziałek dnia 11 Lutego v.s. 1829 Roku." Informacja o darowiźnie uczynionej na rzecz biednych przez Skarbek-Ważyńską Franciszkę z d. Laskowicz Grodno dnia 1 lutego Zaproszone przez Towarzystwo Dobroczynności Grodzieńskie Szanowne damy, do zbierania w czasie Wielkiego Postu w roku przeszłym 1828, miłosiernych składek, na rzecz ubogich, pod opieką tegoż Towarzystwa utrzymujących się, po dopełnieniu przyjętego przez siebie obowiązku, wniosły pieniężne ofiary w porządku następującym w xięgę przychodu zapisane: - (...) - Franciszka z Laskowiczów Ważyńska czer. zł. 3, rubli sr. 180, kop. 35, rubli rss. 220 | |
| 3 |  | 1795 rok. Ksiądz Kazimierz Ważyński chrzci imieniem Marianna córkę Kazimierza i Reginy z Laskowskich małżonków Damięckich | |
| 4 |  | 1896 r. Rysunek przedstawiający dwór Odyńców w Kumelanach i dwór Ważyńskich w Olanach. Fot. "Powiat oszmiański - materjały do dziejów ziemi i ludzi". | |
| 5 |  | Płonczynko (Płonczynek) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich | |
| 6 |  | Kolonia Kryska w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich tom IV
| |
| 7 |  | Dwór w Kosinie - stan obecny Żródło: http://forum.tradytor.pl/viewtopic.php?t=4697 - FORUM STOWARZYSZENIA TRADYTOR | |
| 8 |  | Nieistniejący już drewniany kościółek w Zgierzu, pow. zgierski, woj. łódzkie | |
| 9 |  | Z żałobnej karty | |
| 10 |  | Historia Rudy Guzowskiej
| |
| 11 |  | Historia powstania cmentarza cholerycznego w Płocku
(14 skan, str. 13)
| |
| 12 |  | Historia ul. Ogrodowej w Warszawie | |
| 13 |  | Atlas Józefa Aleksandra Jabłonowskiego z 1773 roku Atlas powstał z inicjatywy Józefa Aleksandra Jabłonowskiego, który poniósł także wydatki związane z jego opracowaniem. Dzieło uważane jest za pierwszy atlas ziem polskich. Autor: Rizzi-Zannoni Giovanni Antonio (1736-1814); Jabłonowski Józef Aleksander(1711-1777.)Współtwórcy: Bourgoin Pierre. Ryt.; André Gaspard. Ryt.; Chalmandier Nicolas. Ryt.; Perrier J. Ryt. Źródło:http://www.bibliotekacyfrowa.pl | |
| 14 |  | Losy dworku Wincentego Dmochowskiego w Wikliszkach | |
| 15 |  | Historia powstania wsi Warpechy Stare, woj. podlaskie | |
| 16 |  | Historia powstania wsi Wyszki woj. podlaskie | |
| 17 |  | HISTORIA kościoła św. Antoniego i Barbary w Zegrzu |
|
| 18 |  | Historia kościółka św. Trójcy w Oszmianie na Białorusi, okręg grodzieński | |
| 19 |  | Pożar w Szawłowie (str.2, szpalta 2)
| |
| 20 |  | Kronika ks. Michała Woźniaka - proboszcza parafii Chojnata W latach 1911 – 1921 posługę w chojnackim kościele sprawował ksiądz Michał Woźniak. Zachowała się "Kronika", którą pisał podczas swego duszpasterstwa. Znajdziemy w niej opis działań wojennych w latach 1914 – 1918 oraz ciekawostki z życia wsi i jej mieszkańców. | |
| 21 |  | Geneza powstania Kolonii Schröttersdorf - Maszewo, Chelpowo, Biała i
Powsino | |
| 22 |  | Historia parafii św. Andrzeja Apostoła w Wyszkach, woj. podlaskie | |
| 23 |  | Stara Oszmiana - ruiny kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny | |
| 24 |  | Zobacz na mapie pozostałości fundamentów dawnego drewnianego kościoła św. Mikołaja w Kiernowie
| |
| 25 |  | Kościółek pw. Wniebowstąpienia NMP (obecnie św. Józefa) w Łodzi | |
| 26 |  | Pomaski Sikuty na mapach Targeo.pl | |
| 27 |  | Klukowo - nieistniejący już drewniany kościół pw. św. Józefa i Stanisława. Na stronie: - wypisy z akt ślubów par. Klukowo z lat 1695 do 1764 - wypisy właścicieli w przełomie XVIII / XIX w. - wypisy właścicieli dworów w parafii Winnica w latach 1777-1786 - wypisy właścicieli części szlacheckich w parafii Winnica w latach 1777-1786 |
|
| 28 |  | Królewska Huta - historia Królewska Huta - stare zdjęcia | |
| 29 |  | Rachalinka na mapach Portalu PZGiK Położenie geograficzne: 52.649747, 20.593404 | |
| 30 |  | Włodzimierz Śmieszko - Encyklopedia Teatru Polskiego | |
| 31 |  | Wizualizacja dworu w Kosinie Żródło: https://www.podzielsiehistoria.pl/ | |
| 32 |  | Płonna Pańska i Szlachecka na mapach "fajnewczasy" |
|
| 33 |  | Cmentarz ewangelicki w Wilnie - historia Cmentarz ewangelicki w Wilnie Wileńskie gminy ewangelickie miały odrębne, przykościelne cmentarze – wyznania augsburskiego (luteranie) przy ulicy Ludwisarskiej, wyznania reformowanego (kalwini) przy ulicy Zawalnej. W pierwszej dekadzie XIX wieku zamknięto cmentarz luterański, przenosząc na nowy cmentarz co cenniejsze XVI-XVIII wieczne nagrobki. Cmentarz kalwiński na Zawalnej zamknięto dla pochówków około 1830 roku; ostatecznie zlikwidowano go po roku 1945. Niestety, tylko nieliczne nagrobki przetrwały powojenną likwidację i znalazły się na Rossie. Inwentaryzacji nagrobków z cmentarza na Zawalnej po jego zamknięciu dokonał profesor UW, Szymon Żukowski. Wiele z nich pochodziło z XVI i XVII wieku i stanowiły cenny materiał do studiów nad reformacją w Wilnie. Inwentarz ten został włączony do zbiorów hrabiego Eustachego Tyszkiewicza, przekazanych później do Muzeum Starożytności mieszczącego się w bibliotece uniwersytetu. Zbiory muzeum zostały wywiezione do Rosji i tam pewnie zaginęły. Teren na nowy cmentarz ewangelicki na Pohulance zakupiono w 1806 roku; otwarto w 1809. Początkowo był to cmentarz luterański, od roku 1830, po zamknięciu cmentarza na Zawalnej, również kalwiński. Nowy cmentarz był otoczony murem z bramą z tympanonem ozdobionym „Okiem Opatrzności”. Na wprost bramy znajdowała się zbudowana w 1819 roku, według projektu Karola Schildhausena, kaplica przedpogrzebowa, klasycystyczna, z niską wieżą-dzwonnicą. Po obu stronach bramy wzniesiono domy grabarza, ogrodnika i przytułek dla ubogich i kalek. Układ cmentarza regularny, z piękną zielenią, został zaprojektowany przez znanego wileńskiego ogrodnika, Webera. Według relacji cmentarz przypominał architekturą zieleni i układem teren parkowy. Spoczywali tu profesorowie uniwersytetu, duchowni, artyści – Polacy, Litwini, Niemcy, Białorusini i Rosjanie. Najstarsze nagrobki, to przeniesione z cmentarza na Ludwisarskiej; rodziny Lettowów z lat 1556-1600, barokowy nagrobek pułkownika Tobiasza Bicewicza z 1785 roku i wiele innych. Znajdowały się tu liczne, często o wielkiej wartości artystycznej kaplice nagrobne, pomniki. Najokazalsza była kaplica rodziny znakomitego profesora uniwersytetu, Jana Fryderyka Niszkowskiego (1774-1816), wybudowana na początku XIX wieku. Zaprojektowana przez Karola Podczaszyńskiego, klasycystyczna, z czterokolumnowym doryckim portykiem i kryptą na groby rodzinne. W latach 1940-45 Aleksander Śnieżko spisał większość spoczywających tam osób wraz z informacjami biograficznymi. Jest to jedyna, obszerna informacja o cmentarzu, gdyż nie tylko „pamięć ludzka jest krucha” (A. Śnieżko), ale i powojenny los nekropolii był okrutny. W 1956 roku cmentarz zamknięto, niektóre nagrobki przeniesiono na inne cmentarze wileńskie. Pozostałe zużyto jako materiał budowlany. W roku 1960 zburzono kaplicę cmentarną, kapliczki grobowe, budynki w kompleksie bramy i ogrodzenie; założono park miejski z okazałym pałacem ślubów. Dziwnym zrządzeniem pozostawiono jedyny relikt cmentarza - pozbawioną napisów kaplicę Niszkowskich – która służy jako… kiosk z pamiątkami! Niedaleko, przy dawnej ulicy Zakręt, obecnie w parku Vingio, założono w roku 1916 cmentarz wojenny niemiecki. Nazwany był „Cmentarzem Bohaterów” (Helden-Friedhof). Ogrodzenie cmentarza przylegało do klasycystycznej kaplicy, wzniesionej w 1796 roku dla rodziny wojennego gubernatora Litwy, Mikołaja Repnina. Autorem projektu kaplicy był Wawrzyniec Gucewicz. Cmentarz został całkowicie zniszczony w 1949 roku, a kaplica przez wiele lat była zaniedbana. Na początku XXI wieku cmentarz odtworzono. Przepięknie zaprojektowany i położony w rozległym, leśnym parku – oddaje cześć ogromnej ilości ofiar pierwszej wojny światowej – nie tylko Niemcom, ale i żołnierzom wielu innych narodowości. Odnowiono też kaplicę Repninów. A.O. Na podstawie: Juliusz Kłos, „Wilno, Przewodnik Krajoznawczy”, Wyd. Oddziału Wileńskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, Wilno 1923 Edmund Małachowicz, „Wilno. Dzieje, architektura, cmentarze”, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 1996 | |
| 34 |  | Zabytkowy kościół w Drobinie. Autor: Radosław Sobik (www.radoslawsobik.pl/wirtualny_drobin.html) Kolejna porcja panoram sferycznych. Tym razem chciałbym zaprosić do Drobina (woj. mazowieckie) a dokładnie do wnętrza kościoła pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika. Witualna wycieczka Oglądaj - piękna panorama sferyczna Parafia powstała w XIII lub na początku XIV w. Z 1333 r. pochodzi pierwsza wzmianka źródłowa o Hermanie, kanoniku płockim i plebanie drobińskim. 1410 miejsce postoju wojsk Władysława Jagiełły w drodze pod Grunwald. Gotycki kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa z II połowy XV w a dokładnie prezentowany w wirtualne wycieczce murowany kościół wybudowano z fundacji Ninogniewa I Kryskiego, wojewody płockiego na początku drugiej połowy XV w. Ukończono ją po 1477 r. staraniem Ninogniewa II Kryskiego, późniejszego wojewody płockiego. W 1536 r. w wyniku pożaru kościół uległ zniszczeniu. Odbudowany został staraniem Pawła Kryskiego przed 1543 r. We wnętrzu na uwagę zasługują: chrzcielnica barokowa z pierwszej połowy XVIII w., a także dwa monumentalne nagrobki umieszczone w prezbiterium: nagrobek Pawła, Anny i Wojciecha Kryskich, wykonany w latach 1572-1576 oraz nagrobek Stanisława, Małgorzaty i Piotra Kryskich, wykonany w latach 1609-1613. Te znakomite późnorenesansowe nagrobki Kryskich zaprojektował i wykonał warsztat pińczowski Santi Gucci Fiorentino 1572-1576, nawiązujące do grobowców Medyceuszy w kościele San Lorenzo we Florencji. | |
| 35 |  | Ćwierciakiewiczowa Lucyna Lucyna Ćwierciakiewiczowa we wspomnieniach Józefa Galewskiego | |
| 36 |  | Adnotacja Pytel Kierska Jadwiga Helena | |
| 37 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Amelii Warzyńskiej vel Ważyńskiej | |
| 38 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Antoniego Popielarskiego: Antoni Popielarski zawarł związek małżeński z Kazimierą Sześniakówną dnia 18 Maja 1919 roku w kościele Wólka Mławska Pisarz hipoteczny (podpis nieczytelny) | |
| 39 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Antoniego Wiktora Ważyński Antoni Wiktor i Józefa Fitzner | |
| 40 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Czesławy Popielarskiej | |
| 41 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Czesławy Popielarskiej | |
| 42 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Franciszka Ważynskiego | |
| 43 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Genowefy Bączek | |
| 44 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Jana Kirpszy | |
| 45 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Jana Popielarskiego | |
| 46 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Józefy Jurkiewicz: Józefa Jurkiewicz 22 sierpnia/ 4 września tysiąc dziewięćset dziesiątego roku w kościele parafialnym w Grudusku zawarła związek małżeński ze Stanisławem Bernaszewiczem. Sekretarz Hipoteczny (podpis nieczytelny) | |
| 47 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Kazimiery Sawickiej | |
| 48 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Stanisława Popielarskiego | |
| 49 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Wacława Popielarskiego | |
| 50 |  | Adnotacja na marginesie aktu chrztu Wacława Warzyńskiego |